Dzisiaj..
Jestem pedagogiem.
Trenerem umiejętności poznawczych. Terapeutą pedagogicznym.
Tworzę koncepcje edukacyjne oraz wychowawcze dla właścicieli niepublicznych szkół i przedszkoli. Prowadzę indywidualny program dla nastolatków, „Moja głowa – mój sukces” oraz warsztaty i szkolenia dla rodziców.
Wiem, że wszystkie dzieci są zdolne, są wyjątkowe, są unikalne. Wystarczy szacunek, czas, miłość, oczy szeroko otwarte, uszy skierowane do dziecka i usta mówiące z ogromną uważnością. Nie ma mojej zgody na system, który panuje w powszechnej edukacji zbiorowej, oparty na ciągłym mierzeniu i porównywaniu.
Wiem, że droga rodzica jest trudna i wyczerpująca, dlatego tworzę społeczność dla rodziców, którzy chcą być życzliwymi i wspierającymi dla swoich dzieci, chcą zrozumieć ich wyjątkowość. Chcę, aby młodzi mieli zrozumienie i odczuwali miłość od dorosłych.
Dzięki wytrwałości i samodoskonaleniu jestem szczęśliwa i chcę tym szczęściem dzielić się z innymi rodzicami, pokazywać im, jak tworzyć świat, gdzie wyrastają szczęśliwi młodzi, szanujący i kochający siebie ludzie.
Przełom
Przełom w postrzeganiu edukacji nastąpił, kiedy bliska mi osoba nie była wystarczająco dobra w oczach szkolnych nauczycieli. Wtedy zaczęłam zgłębiać świat dziecka z perspektywy trudności szkolnych, obserwować, czy jest możliwe, aby wszyscy, w tym samym czasie, w jednej sali zapamiętali i nauczyli się tego samego. Nie jest to możliwe.
Stosowanie jednej metody, by wszystkiego nauczyć dzieci o różnym potencjale możliwości, skazane jest na porażkę. W moim podejściu, nauczyciel się pojawia, jeśli uczeń jest gotowy. Nauczyciel jest otwarty, podąża za dzieckiem a nie odwrotnie. Udowodniła to moja praca z 8-letnią dziewczynką. Dwumiesięczna współpraca wystarczyła, by przygotować ją do zdania egzaminu komisyjnego.
To był moment przełomowy w zrozumieniu, czym powinna być edukacja.
Swoje odkrycia i przekonania mogłam sprawdzać i rozwijać, kiedy podjęłam pierwszą pracę po studiach w Jeleniej Górze. Zmieniałam schematy, wprowadzałam nowości. Dzieci i rodzice wzrastali.
Kiedy dzieci stają się nauczycielami
Kiedy moja córka poszła do szkoły w Warszawie, znów trafiłam na schematy, mówiące jakie powinno być moje dziecko. Nie dawałam za wygraną. W odpowiednim czasie poznałam Marka Szurawskiego, mistrza, od którego uczyłam się, jak pracuje mózg, jak jest plastyczny. Moje późniejsze doświadczenie pokazało, że mózg jest chłonny jak gąbka w warunkach bezpiecznego i sprzyjającego otoczenia.
Wyjątkowość i wrażliwość moich dzieci stały się impulsem do szukania i uczenia się w kategorii, czego jeszcze nie wiem o edukacji, co powinnam zrozumieć, co mówią częste choroby dzieci, kiedy jest trudno w szkole. Znalazłam. Człowiek jest nie tylko mózgiem, ale posiada serce, czuje, ma ciało, które sygnalizuje niebezpieczeństwa. Trzeba być uważnym.
W poszukiwaniu wymarzonej edukacji
W 2008 r. założyłam przy Prywatnej Szkole im. C. Plater-Zyberkówny, Centrum Rozwoju Dzieci i Młodzieży. Uczyłam dzieci, jak się uczyć, zgodnie z tym, jak lubi nasz mózg. Był to dla mnie czas zdobywania wiedzy na wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz poszerzanie wiedzy z zakresu psychologii pozytywnej.
Efektem tych doświadczeń było stworzenie unikatowego programu dla dzieci i młodzieży „Moja głowa- mój sukces”. Program do dzisiaj jest realizowany w szkołach, dzięki niemu nastolatek zyskuje giętkość do życia w zmieniającym się świecie. Potrafi adaptować się do „DZISIAJ” i miejsca, w którym jest obecnie.
Jak zostałam tutorem
W dzieciństwie odczuwałam samotność w zrozumieniu otaczającego mnie świata. Dorośli wokół mnie bali się myśleć inaczej. Ja myślałam inaczej, czułam, że gdzieś jest moje miejsce. Nie umiałam go nazwać. Wyjazd na studia do Wrocławia był krokiem do zmiany. Zaczęłam studiować informatykę. Chciałam być niezależna i wolna. To był zawód przyszłości. Jednak, nie mojej przyszłości.
Czułam, że będąc na informatyce nie rozumiem tego świata. Zrozumiałam, co to znaczy być wystarczająco dobra, kiedy zmieniłam kierunek z informatyki na pedagogikę. Znalazłam swój świat. Odnalazłam swoją tożsamość. Uczyłam się z radością. Byłam wyróżniającą się studentką. Kochałam szukać silnych stron w każdym dziecku.
